池上闲咏

池上闲咏原文：

自家骨肉尚如此，何况区区陌路人。
翠崦仙云暗，素琴冰涧长，画永人闲白玉堂。尝，煮茶春水香。玄泉上，鹤飞松露凉。
烧色回青，冰痕绽白，娇云先酿酥雨。纵寒不压葭尘，应时已鞭黛土。东君入夜，怕预恼、诗边心绪。意转新，无奈吟魂，醉里已题春句。
［丑上］富家郎央我为媒，要娶我侄女为妻。说开说合，非同容易，也全凭虚心冷气。匹配，端的是老娘为最。
寻旧梦，续扬州。眉山相对愁。忆曾和泪送行舟。清江古渡头。
握申椒与杜若兮，冠浮云之峨峨。
你在黑阁落里欺你男儿，今日呵可不道指斥銮舆，也有禁住你限时，降了你乖处。两个月方才唤了我个丈夫，虽不曾彻胆欢娱，荡着皮肤，刚听的这一声娇似莺雏，早着我浑身麻木。（旦云）丈夫，你知道么？倘或罚水，乌墨搽面，教我怎了？（正末唱）
〔一枝花〕攀出墙朵朵花，折临路枝枝柳。花攀红蕊嫩，柳折翠条柔，浪子风流。凭着我折柳攀花手，直煞得花残柳败休。半生来折柳攀花，一世里眠花卧柳。〔梁州〕我是个普天下郎君领袖，盖世界浪子班头。愿朱颜不改常依旧，花中消遣，酒内忘忧。分茶攧竹，打马藏阄；通五音六律滑熟，甚闲愁到我心头？伴的是银筝女银台前理银筝笑倚银屏，伴的是玉天仙携玉手并玉肩同登玉楼，伴的是金钗客歌金缕捧金樽满泛金瓯。你道我老也，暂休。占排场风月功名首，更玲珑又剔透。我是个锦阵花营都帅头，曾玩府游州。〔隔尾〕子弟每是个茅草冈、沙土窝初生的兔羔儿乍向围场上走，我是个经笼罩、受索网苍翎毛老野鸡蹅踏的阵马儿熟。经了些窝弓冷箭鑞枪头，不曾落人后。恰不道“人到中年万事休”，我怎肯虚度了春秋。〔尾〕我是个蒸不烂、煮不熟、捶不匾、炒不爆、响珰珰一粒铜豌豆，恁子弟每谁教你钻入他锄不断、斫不下、解不开、顿不脱、慢腾腾千层锦套头？我玩的是梁园月，饮的是东京酒，赏的是洛阳花，攀的是章台柳。我也会围棋、会蹴踘、会打围、会插科、会歌舞、会吹弹、会咽作、会吟诗、会双陆。你便是落了我牙、歪了我嘴、瘸了我腿、折了我手，天赐与我这几般儿歹症候，尚兀自不肯休！则除是阎王亲自唤，神鬼自来勾。三魂归地府，七魄丧冥幽。天哪！那其间才不向烟花路儿上走！
是个破败家私铁扫帚，没些儿发旺夫家处，可更绝子嗣、妨公婆、克丈夫，脸上承泪靥无重数。今年见吊客临，丧门聚；反阴覆阴，半载其余。
上惨绿愁红。不付能博得个团圆梦，觉来时又扑个空，杜鹃声又过墙东。自足
世溷兮冥昏，违君兮归真。
锦纹封寄情缘簿，罗帕留香信物。常想着相见时话儿甜，早忘了星前
游赏竞。看取落红阵阵。花睡不成娇似病。春寒空受尽。
舒忧娱哀兮，限之以大故。

池上闲咏拼音解读：

zì jiā gǔ ròu shàng rú cǐ, hé kuàng qū qū mò lù rén.
cuì yān xiān yún àn, sù qín bīng jiàn zhǎng, huà yǒng rén xián bái yù táng. cháng, zhǔ chá chūn shuǐ xiāng. xuán quán shàng, hè fēi sōng lù liáng.
shāo sè huí qīng, bīng hén zhàn bái, jiāo yún xiān niàng sū yǔ. zòng hán bù yā jiā chén, yìng shí yǐ biān dài tǔ. dōng jūn rù yè, pà yù nǎo shī biān xīn xù. yì zhuǎn xīn, wú nài yín hún, zuì lǐ yǐ tí chūn jù.
chǒu shàng fù jiā láng yāng wǒ wèi méi, yào qǔ wǒ zhí nǚ wèi qī. shuō kāi shuō hé, fēi tóng róng yì, yě quán píng xū xīn lěng qì. pǐ pèi, duān dì shì lǎo niáng wèi zuì.
xún jiù mèng, xù yáng zhōu. méi shān xiāng duì chóu. yì céng hé lèi sòng xíng zhōu. qīng jiāng gǔ dù tóu.
wò shēn jiāo yǔ dù ruò xī, guān fú yún zhī é é.
nǐ zài hēi gé luò lǐ qī nǐ nán ér, jīn rì ā kě bù dào zhǐ chì luán yú, yě yǒu jìn zhù nǐ xiàn shí, jiàng le nǐ guāi chù. liǎng ge yuè fāng cái huàn le wǒ gè zhàng fū, suī bù céng chè dǎn huān yú, dàng zhe pí fū, gāng tīng de zhè yī shēng jiāo shì yīng chú, zǎo zhe wǒ hún shēn má mù. dàn yún zhàng fū, nǐ zhī dào me? tǎng huò fá shuǐ, wū mò chá miàn, jiào wǒ zěn le? zhèng mò chàng
yī zhī huā pān chū qiáng duǒ duǒ huā, zhé lín lù zhī zhī liǔ. huā pān hóng ruǐ nèn, liǔ zhé cuì tiáo róu, làng zǐ fēng liú. píng zhe wǒ zhé liǔ pān huā shǒu, zhí shā dé huā cán liǔ bài xiū. bàn shēng lái zhé liǔ pān huā, yī shì lǐ mián huā wò liǔ. liáng zhōu wǒ shì gè pǔ tiān xià láng jūn lǐng xiù, gài shì jiè làng zǐ bān tóu. yuàn zhū yán bù gǎi cháng yī jiù, huā zhōng xiāo qiǎn, jiǔ nèi wàng yōu. fēn chá diān zhú, dǎ mǎ cáng jiū tōng wǔ yīn liù lǜ huá shú, shén xián chóu dào wǒ xīn tóu? bàn de shì yín zhēng nǚ yín tái qián lǐ yín zhēng xiào yǐ yín píng, bàn de shì yù tiān xiān xié yù shǒu bìng yù jiān tóng dēng yù lóu, bàn de shì jīn chāi kè gē jīn lǚ pěng jīn zūn mǎn fàn jīn ōu. nǐ dào wǒ lǎo yě, zàn xiū. zhàn pái chǎng fēng yuè gōng míng shǒu, gèng líng lóng yòu tī tòu. wǒ shì gè jǐn zhèn huā yíng dōu shuài tóu, céng wán fǔ yóu zhōu. gé wěi zǐ dì měi shì gè máo cǎo gāng shā tǔ wō chū shēng de tù gāo ér zhà xiàng wéi chǎng shàng zǒu, wǒ shì gè jīng lǒng zhào shòu suǒ wǎng cāng líng máo lǎo yě jī chǎ tà de zhèn mǎ ér shú. jīng le xiē wō gōng lěng jiàn là qiāng tóu, bù céng luò rén hòu. qià bù dào" rén dào zhōng nián wàn shì xiū", wǒ zěn kěn xū dù le chūn qiū. wěi wǒ shì gè zhēng bù làn zhǔ bù shú chuí bù biǎn chǎo bù bào xiǎng dāng dāng yī lì tóng wān dòu, nèn zǐ dì měi shuí jiào nǐ zuān rù tā chú bù duàn zhuó bù xià jiě bù kāi dùn bù tuō màn téng téng qiān céng jǐn tào tóu? wǒ wán de shì liáng yuán yuè, yǐn de shì dōng jīng jiǔ, shǎng de shì luò yáng huā, pān de shì zhāng tái liǔ. wǒ yě huì wéi qí huì cù jū huì dǎ wéi huì chā kē huì gē wǔ huì chuī tán huì yàn zuò huì yín shī huì shuāng lù. nǐ biàn shì luò le wǒ yá wāi le wǒ zuǐ qué le wǒ tuǐ zhé le wǒ shǒu, tiān cì yǔ wǒ zhè jǐ bān ér dǎi zhèng hòu, shàng wū zì bù kěn xiū! zé chú shì yán wáng qīn zì huàn, shén guǐ zì lái gōu. sān hún guī dì fǔ, qī pò sàng míng yōu. tiān na! nà qí jiān cái bù xiàng yān huā lù ér shàng zǒu!
shì gè pò bài jiā sī tiě sào zhǒu, méi xiē ér fā wàng fū jiā chù, kě gèng jué zǐ sì fáng gōng pó kè zhàng fū, liǎn shàng chéng lèi yè wú chóng shù. jīn nián jiàn diào kè lín, sàng mén jù fǎn yīn fù yīn, bàn zǎi qí yú.
shàng cǎn lǜ chóu hóng. bù fù néng bó de gè tuán yuán mèng, jué lái shí yòu pū gè kōng, dù juān shēng yòu guò qiáng dōng. zì zú
shì hùn xī míng hūn, wéi jūn xī guī zhēn.
jǐn wén fēng jì qíng yuán bù, luó pà liú xiāng xìn wù. cháng xiǎng zhe xiāng jiàn shí huà ér tián, zǎo wàng le xīng qián
yóu shǎng jìng. kàn qǔ luò hóng zhèn zhèn. huā shuì bù chéng jiāo shì bìng. chūn hán kōng shòu jìn.
shū yōu yú āi xī, xiàn zhī yǐ dà gù.

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

消魂：心怀沮丧得好象丢了魂似的。形容非常悲伤或愁苦。
⑶太白：这里指太白星，即金星。这里喻指仙人。

相关赏析

下片先用典来咏物抒情。“谢家池上”，指谢灵运《登池上楼》中的名句“池塘生春草”。这首诗是诗人有感于时序更迭、阳春初临而发，故曰“吟魄”。“江淹浦畔”，指江淹作《别赋》描摹各种类型的离别情态，其中直接写到春草的有“春草碧色，春水渌波，送君南浦，伤如之何”。因为赋中又有“知离梦之踯躅，意别魂之飞扬”，所以欧词中出现“江淹浦”与“离魂”字面。接着“那堪”一句用景色的变换，将此种不堪离愁之苦的感情再翻进一层。“疏雨滴黄昏”，则是黄昏时分的雨中之景。王国维在《人间词话》中说：“人知和靖《点绛唇》、圣俞《苏幕遮》、永叔《少年游》三阕为咏春草绝调结拍“更特地忆王孙”，“更”与“那堪”呼应，由景入情，文意连贯而下。“忆王孙”本自“王孙游兮不归，春草生兮萋萋”（《楚辞·招隐士》）。至此，确知词之主人公是思妇无疑。她于当春之际，独上翠楼，无论艳阳晴空，还是疏雨黄昏，她总是别情依依，离梦缠绕。宋词之由婉约到豪放，有一个逐步发展的过程，欧公乃是这一过程中一位承先启后的人物。这一点，在此词中有集中体现。从艺术上看，此词境界辽远阔大，语言质朴清新，与一般描写离别相思之苦的婉约词已有所区别。
次句写望中所见的天宇。“镜天无一毫”，是说天空明净澄洁得象一面纤尘不染的镜子，没有一丝阴翳云彩。这正是秋日天宇的典型特征。这种澄洁明净到近乎虚空的天色，又进一步表现了秋空的高远寥廓，同时也写出了诗人当时那种心旷神怡的感受和高远澄净的心境。
这首词的艺术风格，是雄奇豪迈的，它强烈地放射了积极浪漫主义的光芒。陆游词派的继承者刘克庄，在《清平乐》里，幻想骑在银蟾背上畅游月宫，“醉里偶摇桂树，人间道是凉风”，这分明是陆游这首词精神的再现。
这首词是一首玩赏风景作品，但由于融进了感叹国家兴亡的内容，从而使它的认识意义和审美意义骤然加重。全词景象大开大变，但由于描写有序、布局有致，又有“玩月”二字贯穿其间，加上词作者丰富的思想感情提纲挈领，所以，全词结构仍显得很严谨。

作者介绍

何如谨 何如谨，字厚卿，广西灌阳人。同治六年（1867）举人，光绪十二年（1886）任恒春知县。